Terwijl standaardisering de groeimotor tijdens de industriële revolutie was, waarbij werknemers fungeerden als werkende lichamen die beperkt waren tot het uitvoeren van ‘de enige best mogelijke manier’ om vrijwel elke taak gedaan te krijgen wordt de groei nu aangedreven door ideeën en vindingrijkheid. Mensen moeten hun hersenen aan het werk zetten en met elkaar samenwerken om problemen op te lossen en werk te verrichten dat voortdurend verandert. Organisaties moeten nieuwe wegen vinden, en dat steeds blijven doen, om waarde te creëren, zodat ze het op lange termijn goed blijven doen. En het creëren van waarde begint ermee dat het talent dat je bezit op de best mogelijke manier en zo intensief mogelijk gebruikt.
Wat is ervoor nodig om het goed te doen in een complexe, snel veranderende en onzekere wereld?
Het is allang geen nieuws meer dat kennis en vernieuwing vitaal zijn geworden om concurrentievoordeel te behalen in vrijwel elke tak van industrie. Maar slechts weinig managers denken er echt over na wat de implicaties van deze nieuwe werkelijkheid zijn. Vooral als het gaat om wat het betekent voor het soort werkomgeving waarin werknemers beter tot hun recht komen en organisatie succes hebben.
Als een organisatie het echt goed wil doen in een wereld waarin innovatie het verschil kan betekenen tussen succes en mislukking, is het niet genoeg om slimme, gemotiveerde mensen in dienst te nemen. Vaardige, goedbedoelende mensen met kennis van zaken kunnen niet altijd hun kennis inzetten op het kritieke moment, op het moment waarop het nodig is dat te doen. Soms komt dit doordat ze niet doorhebben dat er behoefte aan hun kennis is. Maar vaker komt het doordat ze terughoudend zijn omdat ze niet de aandacht op zichzelf willen vestigen, niets verkeerd willen doen, of niet de baas voor het hoofd willen stoten. Wil het echt goed gaan met het kenniswerk, dan moet de werkplek een plaats zijn waar mensen het gevoel hebben (en oprecht ook is) dat ze hun kennis kunnen delen! Denk daarbij aan het delen van zorgen, vragen, fouten en half uitgewerkte ideeën. Op de meeste werkplekken houden mensen zich tegenwoordig veel te veel in, omdat ze ervoor terugdeinzen om iets te vragen waardoor ze slecht voor de dag kunnen komen. Om de zaak verder te compliceren: naarmate bedrijven steeds meer mondiaal opereren en complexer worden, is steeds meer werk op teams gebaseerd. De werknemers van nu zijn op alle niveaus 50 procent van hun tijd bezig met samenwerken dan twintig jaar geleden. Het aannemen (en behouden) van getalenteerde individuen is niet genoeg. Ze moeten ook goed kunnen samenwerken. Er worden tegenwoordig nog maar weinig producten of diensten geleverd door individuen die helemaal zelfstandig werken. En er zijn nog maar weinig personen die eenvoudig hun werk doen en dan het resultaat overdragen aan andere mensen, op een lineaire, sequentiële manier.
Bij het meeste werk is het nodig dat mensen met elkaar praten om de verschuivende onderlinge afhankelijkheden vast te stellen. Deze dynamische samenwerking noemen we teaming. Maar of je nu aan teaming doet met steeds nieuwe collega’s of in een vaste groep, effectief teamwork gaat het best in een psychologisch veilige omgeving.
In een psychologisch veilige werksituatie worden medewerkers niet gehinderd door intermenselijke angst. Ze zijn bereid en in staat om de inherente intermenselijke risico’s te accepteren die openhartigheid met zich meebrengt. Ze zijn banger om niet volledig te participeren dan om een mogelijk gevoelig, gevaarlijk of verkeerd idee met andere te delen. In een onbevreesde organisatie is intermenselijke angst geminimaliseerd, zodat de prestatie van het team en die van de organisatie in een kennisintensieve wereld kunnen worden gemaximaliseerd.
Waarom is psychologische veiligheid essentieel?
Omdat geen enkele organisatie zich het in de eenentwintigste eeuw kan veroorloven een angstcultuur te hebben. De onbevreesde organisatie is niet alleen een betere omgeving voor werknemers, maar ook een omgeving waarin innovatie, groei en prestatie stevig voet aan de grond hebben. Er zijn voorbeelden genoeg waarin angst op de werkvloer de illusie van zakelijk succes mogelijk maakt, terwijl de onvermijdelijke ontdekking van onderliggende problemen die nooit zijn gemeld en waaraan lange tijd niets is gedaan, wordt uitgesteld.
Maar hoe kan je nu een psychologisch veilige werksituatie creëren zodat je organisatie het goed kan doen in een complexe, onzekere wereld waarin we steeds meer van elkaar afhankelijk zijn?
Laat ons samen kijken naar vermijdbare fouten. Laat ons beginnen met een klimaat te creëren waarin mensen zich op hun gemak voelen als ze zich uiten en zichzelf zijn. Waar ze kunnen ervaren, zorgen delen of over hun fouten vertellen zonder angst voor een ongemakkelijke situatie of represailles. Er moet vertrouwen zijn dat ze zich kunnen uitspreken en niet zullen worden vernederd of genegeerd of als schuldige zullen worden aangewezen. Iedereen moet gezien, gehoord en gewaardeerd worden. Een organisatie waarin iedereen met volledige inzet van zichzelf kan werken, bijdragen, groeien, opbloeien en in teams kan werken om opmerkelijke resultaten te boeken. Het opbouwen en versterken van een werkomgeving waarin mensen kunnen leren, innoveren en groeien is een klus die je constante aandacht vraag, maar van ongeziene waarde is.
Eerst veiligheid, dan verantwoordelijkheid, dan persoonlijk leiderschap.
Comments